امام صادق : در جواب کسی که پرسیده بود "چه عملی در ماه شعبان برتر است؟ " فرمودند: صدقه و استغفار

ما افضل ما یفعل فیه الصدقه و الاستغفار

مرجع: اقبال الاعمال ج 3 ص 294

امام علی: روزه ماه شعبان، وسواس دل و پریشانی های دل را از بین می برد.

صوم شعبان یذهب بوسواس الصدر و بلابل القلب

مرجع: الخصال ص 612

پیامبر اعظم: ماه شعبان، شعبان نامیده شد زیرا روزی های مؤمنین در این ماه قسمت می شود.

انما سمی شعبان لانه تشعب فیه ارزاق المؤمنین

مرجع: ثواب الاعمال ص 62

پیامبر اعظم: شعبان، ماه من و رمضان، ماه خداوند است. هر که ماه مرا روزه بدارددر روز قیامت شفیع او خواهم بود.

شعبان شهری و رمضان شهر الله فمن صام شهری کنت له شفیعا یوم القیامه

مرجع: بحار الانوار چ 97 ص 83

امام علی: داد مردم را از خود بستانید و در برآوردن نیازهایشان شکیبا باشید... و کسی را برای نیازش شرمگین نسازید و از خواسته اش باز مدارید.

انصفوا الناس من انفسکم و اصبروا لحوائجهم... و لا تحشموا احدا عن حاجته

مرجع: نهج البلاغه نامه 51

پیامبر اعظم: کسی که حاجت برادر مومن خود را برآورده سازد، مانند کسی است که عمر خود را به عبادت گذرانده باشد.

من قضی لاخیه المومن حاجة کان کمن عبدالله دهره

مرجع: الامالی شیخ طوسی ص 481

• پيامبر اکرم(ص) : كسي كه شب بخوابد در حالي‌كه همسايه او گرسنه است، مومن نيست.
  قال رسول‌الله(ص): لَيسَ بِمُؤمِنٍ مَن باتَ شَبعاناً وَ جارهُ طاوياً

«خداوند هنگامي كه درباره كسي خير و خوبي اراده كند، به او توفيق مي‌دهد كه به هنگام پايان عمر در بهترين حال و اعمال باشد، و نيز او را موفق مي‌دارد كه قبل از پايان گرفتن عمر براي خود ذخيره‌اي كرده باشد.»

• حضرت علي (ع): «كسي كه خويشتن را مي‌خرد و آزاد مي‌كند، همانند شخصي كه خود را مي‌فروشد و هلاك مي‌كند نيست.»
  «ليس من ابتاع نفسه فاعتقها كمن باغ نفسه فاوبقها»

  حضرت امير‌مؤمنان (ع) مردم را به دو گروه تقسيم كرده‌اند: -1 كساني كه نفس خويش را مي‌خرند و آزاد مي‌كنند. -2كساني كه خود را مي‌فروشند و اسير مي‌كنند. براي روشن‌تر شدن مضمون حديث فوق، لازم است توضيحي كوتاه پيرامون خريدن و آزاد كردن داده شود. نفس انسان در اين روايت به غلامي تشبيه شده كه در گرو ملكيت ديگري است، و انسان آزاده كسي كه نفس خويش را بخرد و آزاد كند. به تعبير ديگر انسان اسير است؛ گاه اسير شهوات، گاه اسير پست و مقام، گاه اسير زن و فرزند، و گاه اسير خيالات و اوهام. بايد خويش را از اين اسارت‌ها آزاد كند؛ نه آن كه خود را در مقابل اين امور بفروشد و در اسارت آنها نگه دارد. راستي چرا برخي انسان‌ها خود را مي‌فروشند؟ چنين انسان‌هايي يا ارزش متاع خويش را نشناخته‌اند و نمي‌دانند كه ارزش و استعداد انسان آن‌قدر زياد است كه مي‌تواند فراتر از ملائكه آسماني رود و پيشواي آنها شود و از آن بالاتر، خليفه و نماينده خداوند بر روي زمين شود، بنابراين كسي كه خود را مي‌فروشد به ارزش والاي خود آگاه نيست.

• قال علي (ع): «دنيا بر سه چيز استوار است: دانشمند سخنوري كه به دانش و سخنان خويش عمل مي‌كند و ثروتمندي كه از دادن اموالش به بندگان نيازمند خداوند بخل نمي‌ورزد و نيازمندي كه صبر و تحمل دارد، بنابراين اگر دانشمند، دانش خود را مخفي كند (و در اختيار ديگران نگذارد) و ثروتمند بخل ورزد (و به فقرا كمك نكند) و فقير صبر پيشه نكند، مصيبت و هلاك دنيا را فرا مي‌گيرد.»
  «قامت الدنيا بثلاثه: بعالم ناطق مستعمل لعلمه، و بغني لا يبخل بماله علي اهل دين الله عز و جل، و بفقير صابر. فاذا كتم العالم علمه، و بخل الغني. و لم يصبر الفقير، فعندها الويل و الثبور»

  «عالم» بايد «ناطق» باشد وگرنه همچون گنج پنهان در زير خاك‌ها، نتيجه‌اي براي جامعه نخواهد داشت. بنابراين سخنوري عالم، نه تنها عيب محسوب نمي‌شود، بلكه لازمه يك عالم از ديدگاه امام علي (ع) است. همانگونه كه خود آن حضرت، كه مصداق كامل و أتم و «عالم» بود، سخنوري بسيار قوي و بي‌نظير بود.

• حضرت امير‌ مؤمنان (ع) : «اي كميل! بهترين زينت انسان با ايمان تواضع و فروتني است و زيبايي و جمال مؤمن در عفت و پاكدامني است و شرافت او در آگاهي است و عزت او در ترك قيل و قال و گفت‌وگوهاي بي‌ثمر است!»
  حضرت امير‌ مؤمنان (ع) براساس اين روايت، به چهار مطلب مهم و سرنوشت‌ساز اشاره مي‌كند و در حقيقت در اين چهار جمله فرهنگ‌سازي مي‌كند و مفهوم تازه‌اي براي بعضي كلمات ارائه مي‌دهد. كه براي رعايت اختصار به شرح جمله اول اكتفا مي‌كنيم: جمله اول: «بهترين زينت انسان مؤمن، فروتني و تواضع اوست.» حضرت در اين جمله زينت را در مفهوم تازه‌اي به كار برده و از معناي مادي آن خارج ساخته و يك مفهوم روحاني براي آن بيان كرده است.» در مورد تواضع كه به عنوان زينت مؤمن مطرح شده است در آيات قرآن و روايات معصومان عليهم‌السلام مطالب زيادي آمده است؛ از جمله در آيه 18 سوره لقمان مي‌خوانيم: «مغرورانه بر روي زمين راه مرو.» و همچنين در رواياتي از امام (ع) آمد است: «ميوه درخت تواضع محبت و دوستي و جلب قلوب است و ميوه درخت تكبر و خود‌برتربيني، كينه و عداوت و دشمن سازي است.» تواضع كه معناي آن ترك خود‌برتر‌بيني است، براي همه به ويژه اهل علم و كساني كه الگوهاي جامعه محسوب مي‌شوند، بسيار مهم است، يكي از نشانه‌هاي تواضع ابتدا به سلام است.

• حضرت علي (ع) : اي كميل: در مواجه با هر مشكلي بگو: «لا حول و لا قوه الا بالله» خداوند كفايت آن مشكل را مي‌كند و هرگاه نعمتي به تو رسيد بگو: «الحمد‌الله» تا سبب فزوني نعمت شود و هر گاه روزي تو به تأخير افتاد، «استغفار كن» كه باعث گشايش روزي است.!»
  از سوي معلمي بزرگ همچون علي (ع)، براي شاگرد مستعدي چون كميل، سه ذكر بسيار عالي و مهم براي سه هدف بزرگ بيان شده است. آري همه چيز در نزد معصومان عليهم‌اسلام هست؛ حتي اوراد و اذكار و نيازي به ديگران نيست. گفتن سه ذكر فوق، در سه زمان مخصوصي كه در روايت آمده است، آثار مهمي دارد ولي آنچه كه مهم است، توجه به اين نكته كه: «ذكر، فقط لقلقه زبان نيست» بنابراين، اگر به مفهوم اين ذكرهاي جالب، توجه نكنيم و پيام آنها را در جامعه پياده نكنيم، آن آثار را نخواهد داشت.معناي ذكر «لا حول و لا قوه الا بالله» اين است كه تمام قدرت‌ها به دست خداست و حلال همه مشكلات اوست و هر چه هست از ناحيه اوست.

• حضرت علي (ع): «هر كار داراي اهميتي كه بدون ياد خدا آغاز شود، به سرانجام نمي‌رسد.»

• حضرت علي (ع): «روزه، پرهيز از گناهان است، همانگونه كه خودداري كردن از خوردن و آشاميدن است».
  در شرح و تفسير اين آيه آمده است؛ همانطور كه انسان داراي روح و جسم است، تمام عباداتي كه انجام مي‌دهيد، نيز داراي جسم و روح است؛ جسم عبادت همان ظاهر آن است كه همه كس آن را درك مي‌كند و روح عبادت، فلسفه وجودي آن و مصالحي كه در درون آن نهفته است. روزه نيز جسمي دارد و روحي؛ جسم روزه خودداري كردن از خوردن و آشاميدن و ساير چيزهايي است كه روزه را باطل مي‌كند، اما روح روزه، علاوه بر خودداري از مفطرات روزه، پرهيز از تمام گناهان است! تا جايي كه به تعبير قرآن مجيد، صائم به قله پر‌افتخار تقواي الهي برسد و روشن است كه جسم بي‌روح، مجسمه‌اي بيش نيست.

• حضرت علي (ع) مي‌فرمايند: «هر كس به محاسبه اعمال خويش بپردازد، سود مي‌برد و هر كس از آن غافل شود، زيان مي‌كند.»
  در شرح و تفسير اين آيه آمده است؛ «محاسبه» در روايات اسلامي مورد تأكيد ويژه‌اي قرار گرفته است و علماء سير و سلوك پافشاري زيادي نسبت به آن مي‌كنند. محاسبه چيست؟ در پاسخ بايد بگوييم: انسان در طول عمر خويش سرمايه‌هاي مهمي دارد كه مشغول خرج كردن و هزينه كردن آنهاست، محاسبه آن است كه مراقب باشد در مقابل هزينه كردن اين سرمايه‌هاي مهم، چه چيزي به دست مي‌آورد؟ آيا سرمايه‌هاي ارزشي همچون عمر، عقل، مذهب، ايمان و مانند آن را خوب به كار مي‌گيرد؟ خداوند اهل حساب و كتاب است و با اين كه علم او بي‌پايان است تا براي همه انسان‌ها نامه اعمال درست كرده، و اعمال و رفتار و كردار و عقايد آنها را مورد محاسبه قرار مي‌دهد و چه نامه اعمال دقيق و منطقي كه كوچك‌ترين اعمال انسان در آن از قلم نمي‌افتد. تمام نظام هستي براساس حساب و كتاب حركت مي‌كند. پس چرا انسان، كه حتي قطره‌اي از اقيانوس عالم هستي محسوب نمي‌شود، اهل حساب و كتاب نباشد؟! ما بايد خويشتن را هر روز، يا هفته‌اي يكبار، يا ماهي يكبار به حساب‌رسي بكشيم؛ چقدر عبادت خالص انجام داده‌ايم؟ چقدر به مردم خدمت كرده‌ايم؟ چه اندازه از حق و حقوق خود گذشت كرده‌ايم؟ آيا حق و حقوقي از ديگران پايمال نكرده‌ايم؟ آيا به ديگران بدهكار نيستيم؟

• حضرت علي (ع): «بهترين رفيق انسان اخلاق نيكوي اوست» و نيز مي‌‌فرمايد: «چه بسا اخلاق (بد) انسان عزيزي را ذليل كند و اخلاق (خوب) انسان ذليلي را به اوج عزت برساند.»
  در شرح و تفسير اين آيه آمده است؛ زندگي انسان يك زندگي دسته‌جمعي است و لذا نمي‌تواند تنها زندگي كند؛ زيرا در اين صورت از همه چيز عقب مي‌ماند و روشن است كه در زندگي اجتماعي و دسته‌جمعي نياز به دوست و رفيق وجود دارد تا در مشكلات و گرفتاري‌ها، خوشي‌ها و ناخوشي‌ها، فراز و نشيب‌هاي زندگي همراه انسان باشد و به او كمك كند. زندگي بدون دوست و رفيق، زندگي بسيار ناگواري است و باعث عذاب روح انسان مي‌شود، بدين جهت يكي از شكنجه‌هاي سخت براي زندانيان، زندان انفرادي است. براساس روايت فوق، بهترين دوست انسان، خلق و خوي خوب خود اوست! زيرا اخلاق خوش باعث مي‌شود كه ديگران به سوي او جذب شوند و دوستان فراواني داشته باشد، چون كسي كه خوش‌اخلاق است، همه مردم رفيق او هستند. گاه انسان تمام نقاط قوت را داراست؛ مال، مقام، شخصيت، تحصيلات عالي، خانواده‌اي اصيل و مذهبي با اعتقادات راسخ و عميق و مانند آن، ولي فاقد اخلاق خوش است. چنين انساني ذليل مي‌شود و بالعكس امكان دارد شخصي هيچ يك از امكانات فوق را نداشته باشد، اما داراي اخلاقي نيكو و پسنديده باشد، بدون شك، چنين انساني در نزد همگان، عزيز خواهد شد و همه به ديده عزت به او مي‌نگرند. روايت فوق، به همين مطلب مهم اشاره دارد و معناي آن اين است كه حسن‌خلق‌ پوششي بر تمام بدي‌ها و كاستي‌ها و نقاط ضعف است، همان‌گونه كه اخلاق بد، تمام محاسن و خوبي‌ها و نقاط مثبت انسان را تحت شعاع قرار مي‌دهد و آنها را مي‌پوشاند. تأكيد فراواني كه در روايات و آيات قرآن مجيد بر مسأله اخلاق مي‌شود، براي اين است كه اخلاق در مديريت و رهبري جامعه تأثير فراواني دارد. به ويژه اهل علم بايد نسبت به اين مسأله دقت بيشتري داشته باشند، بداخلاقي‌ها و توهين‌ها را با نرمي پاسخگو باشند، تا آنها را متهم به خشونت نكنند.

• حضرت علي (ع): «آنچه خواهد آمد، دور نيست و آنچه جداشدني است، نزديك نيست.»
  «آنچه خواهد آمد، دور نيست و آنچه جداشدني است، نزديك نيست.» در شرح و تفسير اين آيه آمده است؛ اين حديث در واقع اشاره به دنيا و آخرت دارد، «آخرت»، «كائن» است، يعني خواهد آمد، بنابراين آنچه خواهد آمد، بعيد و دور از دسترس نيست. اما «دنيا» به هر حال جدا مي‌شود و «بائن» است و آنچه جدا‌شدني است، نزديك نيست. خلاصه دنيايي كه ظاهراً نزديك است، دور است و جداشدني! اما آخرتي كه ظاهراً دور است، نزديك است و جاودانه! تعبيراتي كه در دنيا و آخرت در آيات قرآن و روايات معصومان عليهم‌السلام آمده، فراوان است و علت اصرار زياد روي اين مسأله، غفلتي است كه متأسفانه بر ما انسان‌ها عارض مي‌شود. متأسفانه منطق برخي از مردم، همانند منطق عمر‌بن سعد، لعنه‌ا... عليه، است. آنها مي‌گويند: «دنيا نقد است و آخرت نسيه، نقد را نبايد به خاطر نسيه رها كرد!» در حالي كه نه دنيا نقد است و نه آخرت نسيه؛ بالاترين مقام‌ها و موقعيت‌ها با يك چشم بر هم زدن از بين مي‌رود. اين چه نقد بي‌ارزش و ناپايداري است! روايت است كه «وقتي اهل آخرت به دنيا نگاه مي‌كنند، تمام عمر در نظر آنها به اندازه لحظه دوشيدن شير از يك شتر بيشتر طول نمي‌كشد.» اما آخرت جاويدان است و ما بايد اين حقيقت را قبول كنيم و بدان ايمان بياوريم و آثار ايمان به آن در اعمال و گفتار و اعتقادات ما ظاهر و آشكار شود. همانگونه كه اگر چراغي در خانه‌اي روشن شود، نور از تمام منافذ آن خانه به بيرون پرتو‌افشاني مي‌كند.»

• حضرت علي (ع): كسي كه آب و زمين در اختيار داشته باشد و با اين حال فقير و نيازمند شود، از رحمت خدا به دور باد.
  در شرح و تفسير اين آيه آمده است؛ از احاديث اسلامي اين حقيقت به خوبي استفاده مي‌شود كه مسلمانان جهان بايد از تمام منابع مختلف؛ دامداري، كشاورزي، منابع و معادن زير‌زميني، حرفه و صنعت و تجارت، براي مبارزه با فقر استفاده كنند، حتي اگر ملتي تنها يكي از اين سرمايه‌ها را در اختيار داشته باشد، بايد به وسيله آن، خلأ اقتصادي كشور خود را پر كند تا چه رسد به اينكه همه آنها را در اختيار داشته باشد و اگر چنين نكند، ملتي نفرين شده و دور از رحمت خدا و روح اسلام خواهد بود. نياز به ديگران در هر صورت از نظر اسلام زشت و نكوهيده است. براي اينكه بدانيم تا چه اندازه در كشور اسلامي ما ايران به اين روايت عمل شده، به ذكر يك خبر قناعت مي‌كنيم. در گزارش سازمان ملل متحد درباره ايران آمده بود: «ايران امسال بيش از هفت ميليون تن گندم نياز خواهد داشت!» به گفته بعضي از آگاهان، ايران در حالي به بزرگ‌ترين وارد‌كننده گندم در جهان تبديل شده است كه داراي شش ميليون هكتار زمين زراعي قابل كشت است! به يقين همه كساني كه قدرت دارند، بايد به پا خيزند و اين لكه نياز را از دامان اين كشور بزرگ اسلامي بشويند.

• «كسي كه در دنيا زهد را پيشه خود ساخته، هر قدر به ماهيت دنيا آشنا‌تر شود از دنيا دورتر مي‌شود!»
  در شرح و تفسير اين حدیث آمده است؛ منشأ غالب مشكلات اخلاقي كه دامنگير انسان مي‌شود، مشكل شناخت است و هنگامي كه اين مشكل حل ‌شود و معرفت انسان كامل شود، مشكلات اخلاقي نيز حل مي‌شود. چرا عده‌اي اينگونه دنياپرست شده‌اند؟ چون دنياي پرزرق و برق و فريبنده را به درستي نشناخته‌اند. البته روشن است كه ما «اخلاق» را مساوي با «علم و آگاهي» نمي‌دانيم، به گونه‌اي كه «غرايز» هيچ دخالتي در آن نداشته باشد ولي به يقين يكي از سرچشمه‌هاي اخلاق علم و آگاهي است. بنابراين اگر دنياپرستان باور مي‌كردند كه دنيا، بي‌اعتبار، ناپايدار، سريع‌الزوال، آميخته با انواع و اقسام مشكلات است، هرگز دنيا‌پرست نمي‌شدند. شخصي به ديدار پادشاهي رفت و عرض كرد: «دوست دارم يك روز بر مسند و جايگاه تو تكيه زنم و همه چيز در دست من باشد. پادشاه قبول كرد و آن شخص بر تخت شاهي نشست. شاه دستور داد خنجر تيزي را به تار موي نازكي بستند و برفراز تخت، بالاي سر آن شخص نصب كردند، وقتي به خنجر نگريست، بسيار مضطرب و ناراحت و نگران شد. سئوال كرد: «اين خنجر چيست؟ گفتند: اين مصائب و مشكلات حكومت است، بايد تحمل كني. وي منتظر غروب آفتاب شد، پس از غروب آفتاب از تخت به پايين آمد و نفس راحتي كشيد و گفت: چه خوب شد ما شاه نشديم!» مرحوم آيت‌ا... العظمي بروجردي رحمه‌ا... عليه كه از مراجع تقليد منحصر به فرد زمان خود بود، مي‌فرمود: «اگر طلبه‌اي درس بخواند و زحمت بكشد، تا به اين مقام (مرجعيت) برسد، شكي در حماقت او نيست.»

• «حلم پرده‌اي است پوشاننده و عقل شمشيري بران، پس عيوب اخلاقيت را با پرده حلم بپوشان و هوس‌هاي سركشت را با (شمشير) عقل بكش.
  «حلم پرده‌اي است پوشاننده و عقل شمشيري بران، پس عيوب اخلاقيت را با پرده حلم بپوشان و هوس‌هاي سركشت را با (شمشير) عقل بكش. در شرح و تفسير اين حديث آمده است: در تمام عالم هستي دو نيرو با هم‌قرين شده است؛ نيروي محركه و نيروي بازدارنده. تعادل اين دو نيرو باعث نظم در عالم هستي مي‌شود. در آسمان‌ها نيروي محركه‌اي وجود دارد كه باعث حركت سيارات منظومه شمسي مي‌شود (نيروي گريز از مركز) و نيروي باز‌دارنده‌اي نيز وجود دارد كه تعادل را ايجاد مي‌كند (نيروي جاذبه). در وجود بشر نيز اين دو نيرو وجود دارد. قسمتي از اعصاب نيروي محركه است و بخشي از آن بازدارنده است و اين دو نيرو باعث تعادل در تمام اعضاي انسان مي‌شود. اعصاب «سمپاتيك» و «پاراسمپاتيك» دو محرك و بازدارنده درون بدن آدمي هستند. انبياء نيز در دعوت خود از اين دو ابزار استفاده كرده‌اند و به تعبير قرآن، هم بشارت‌دهنده بودند و هم انذار‌كننده، هم وعده بهشت مي‌دادند و هم مردم را از آتش سوزان جهنم بيم مي‌دادند.

• حضرت علی(ع): «با افراد بخيل مشورت مكن كه تورا از خدمت به خلق خدا باز مي‌دارند و از تهيدستي مي ترسانند و با افراد ترسو مشورت مكن كه اراده تو را براي انجام كارهاي مهم تضعيف مي‌كنند و اشخاص حريص را مشاور خود قرار مده كه حرص را با ستمگري در نظر تو زينت مي‌بخشند.»
  در شرح و تفسير اين حديث آمده است:«مشورت از دستورات مهم اسلامي است و انعكاس وسيعي در قرآن مجيد و روايات اسلامي دارد، به گونه‌اي كه يكي از سوره‌هاي قرآن مجيد به اين مضمون نامگذاري شده است. مشورت با افراد واجد شرايط به پيشرفت برنامه‌هاي صحيح وسازنده انسان كمك شاياني مي‌كند و آثار و فوايد زيادي به همراه دارد اما به همان اندازه كه مشورت با افراد ارزنده، به پيشرفت برنامه‌هاي صحيح كمك مي كند،مشورت با افرادي كه نقاط ضعف روشني دارند، زيان‌بخش است و نتيجه معكوس دارد، به همين دليل امير مومنان توصيه مي‌كنند كه از انتخاب سه دسته به عنوان مشاوره به ويژه در امور مهم اجتماعي، خودداري شود: بخيلان، ترسوها و حريص‌ها.

• پيامبر اسلام صلى ‏الله ‏عليه ‏و ‏آله: خدايا حمد و ستايش مخصوص توست، معبودى جز تو نيست. در كتابت (قرآن) فرمودى «خداوند نعمتى را كه به ملتى داده است، تغيير نمى دهد مگر اين كه خودشان تغيير روش دهند» پس من به تو ايمان آوردم و تو را تصديق کردم خدايا اگر تو كسى را حفظ نكنى، چه كسى توان آن دارد كه با نيرو  و توان خود نعمت‏هاى در اختيار خود را حفظ کند و از تغيير يافتن آن جلوگيرى كند. پس خداوندا به كرامت رشته در امان ماندن مرا برقرار كن تا من زمينه اطاعتى را كه در وجودم از تو دارم، تغيير ندهم، وگرنه هر چه نعمت در پيش من دارى، تغيير خواهد يافت. پس حمد و ستايش مخصوص توست اى خدايى كه هميشه زنده و پايدارى.
  َللّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ لا اِلهَ اِلاّ اَنـْتَ قُلْتَ فى كِتابِكَ «ذلِكَ بِاَنَّ اللّه‏َ لَمْ يَكُ مُغَيِّرا نِعْمَةً اَنـْعَمَها عَلى قَوْمٍ حَتّى يُغَيِّروا ما بِاَنْفُسِهِمْ» فَبِكَ آمَنْتُ وَ صَدَّقْتُ فَمَنْ ذَاالَّذى يَحْفَظُ ما بِنَفْسِهِ وَ يَمْنَعُ مِنَ التَّغْييرِ بِحَوْلِهِ وَ قُوَّتِهِ اِنْ اَنـْتَ لَمْ تَعْصِمْهُ فَصِلْ حَبْلَ عِصْمَتى بِكَرَمِكَ حَتّى لا اُغَيِّرَ ما بِنَفْسى مِنْ طاعَتِكَ فَتَغَيَّرَ ما بى مِنْ نِعْمَتِكَ فَلَكَ الْحَمْدُ يا حَىُّ يا قَيّومُ

  مرجع: چهل حدیث

• حضرت ابی  عبداللّه الحسين(عليه السلام): خطاب به عالمان بی عمل و تاركان امر به معروف و نهی  از منكر فرموده اند: گروه نيرومندی  كه به دانش مشهور و به نيكی  مذكور و به خيرخواهی  معروف و با نام خدا و مذهب در نفوس مردم، با مهابت جلوه گريد! شريف از شما حساب می برد و ضعيف شما را گرامی  می دارد، و كسانی  كه بر آنها برتری  و حقّی  نداريد، شما را بر خود ترجيح می دهند. شما وسيله حوائجی  هستيد كه بر خواستارانش ممتنع است، و به هيبت پادشاهان و كرامت بزرگان در راه گام برمی داريد...! و امّا حق ضعيفان را ضايع كرديد! و حقّ خود را كه به گمانتان شايسته آنيد طلب كرديد...! و با اين حال آرزوی  بهشت الهی  را داريد و همجواری  پيامبران و امان از عذابش را در سر می پرورانيد!
  مرجع: چهل حدیث

• امام حسين(عليه السلام): در هنگام سفر به كربلا فرمود: «راستی اين دنيا ديگرگونه و ناشناس شده و معروفش پشت كرده، و از آن جز نَمی كه بر كاسه نشيند و زندگی پست، همچون چراگاه تباه، چيزی باقی نمانده است. آيا نمی‌بينيد كه به حقّ عمل نمی‌شود و ازباطل نهی نمی‌گردد؟ در چنين وضعی  مؤمن به لقی  خدا سزاوار است. و من مرگ را جز سعادت، و زندگی  با ظالمان را جز هلاكت نمی بينم. به راستی  كه مردم بنده دنيا هستند و دين بر سر زبان آنهاست و مادام كه برای معيشت آنها باشد پيرامون آناند، و وقتی  به بلا آزموده شوند دينداران اندك‌اند.
  مرجع: چهل حدیث

• حضرت ابي عبدالله الحسين (عليه السلام): اي گروه نيرومندي كه به دانش مشهور و به نيكي مذكور و به خيرخواهي معروف و با نام خدا و مذهب در نفوس مردم، با مهابت جلوه گريد! شريف از شما حساب مي‌برد و ضعيف شما را گرامي مي‌دارد، و كساني كه بر آن‌ها برتري و حقي نداريد، شما را بر خود ترجيح مي‌دهند، شما وسيله حوائجي هستيد كه بر خواستارانش ممتنع است، و به هيبت پادشاهان و كرامت بزرگان در راه گام برمي‌داريد... ! و اما حق ضعيفان را ضايع كرديد! و حق خود را كه به گمانتان شايسته آنيد طلب نموديد...! و با اين حال آرزوي بهشت الهي را داريد و همجواري پيامبران و امان از عذابش را در سر مي‌پرورانيد!
  مرجع: چهل حدیث

• : بندگان خدا! از خدا بترسيد و از دنيا برحذر باشيد كه اگر بنا بود همه دنيا به يك نفر داده شود و يا يك فرد براي هميشه در دنيا بماند، پيامبران براي بقا سزاوارتر بودند و جلب خشنودي آنان بهتر و چنين حكمي خوش‌ آيندتر بود، ولي هرگز! زيرا خداوند دنيا را براي فاني شدن خلق نموده كه تازه‌هايش كهنه و نعمت‌هايش زايل خواهد شد و سرور و شادي‌اش به غم و اندوه مبدل خواهد گرديد، منزلي پست و خانه موقت است، پس براي آخرت خود توشه برگيريد. و بهترين توشه آخرت تقواست، از خدا بترسيد، باشد كه رستگار شويد.
  مرجع: چهل حديث

• حضرت امام حسین (ع): در مسير حركت به جانب كوفه فرموده است: «زندگي دنيا گر چه نفيس و پربهاست، ولي پاداش خدا در جهان ديگر بالاتر و پربهاتر است.

• امام حسین (ع) : به خدا قسم من هرگز زير بار پستي و ذلت نخواهم رفت و در روز قيامت، فاطمه زهرا پدرش را ملاقات خواهد كرد، در حالي كه از آزاري كه فرزندانش از امت پيامبر (ص) ديده‌اند به پدر خويش شكايت خواهد برد و كسي كه ذريه فاطمه را آزار دهد داخل بهشت نخواهد شد.
  مرجع: چهل حدیث

• امام حسین (ع): هان اي مردم! پيامبر خدا فرموده است: «كسي كه زمامداري ستمگر را ببيند كه حرام خدا را حلال مي‌سازد و عهدش را مي‌شكند و با سنت پيامبر (صلي الله عليه و آله و سلم) مخالفت مي‌ورزد و در ميان بندگان خدا بر اساس گناه و تجاوز عمل مي‌كند، ولي در مقابل او با عمل يا گفتار، اظهار مخالفت ننمايد، بر خداوند است كه او را با همان ظالم در جهنم اندازد.

• امام حسين (ع): در روز عاشورا خطاب به سپاه ظالم فرمود: «واي بر شما چرا ساكت نمي‌شويد، تا گفتارم را بشنويد؟ همانا من شما را به راه هدايت و رستگاري فرا مي‌خوانم، هر كس از من پيروي كند سعادتمند است و هر كس نافرماني‌ام كند از هلاك شدگان است، شما همگي نافرماني‌ام مي‌كنيد و به سخنم گوش نمي‌دهيد، آري در اثر هداياي حرامي كه به شما رسيده و در اثر غذاهاي حرامي كه شكم‌هايتان از آن‌ها انباشته شده، خداوند اين چنين بر دلهاي شما مهر زده است!

• امام حسين (ع): آگاه باشيد كه فرومايه، فرزند فرومايه، مرا در بين دو راهي شمشير و ذلت قرار داده است و هيهات كه ما زير بار ذلت برويم، زيرا خدا و پيامبرش و مومنان از اين كه ما ذلت را بپذيريم دريغ دارند، دامن‌هاي پاك مادران و مغزهاي باغيرت و نفوس با شرافت پدران، روا نمي‌دارند كه اطاعت افراد لئيم و پست را بر قتلگاه كريمان و نيك منشان بداريم.